कोळशींद नागरी भागात भटकणाऱ्या मोकाट कुत्र्याप्रमाणेच आहे; मात्र त्याची शेपूट झुप्पेदार असते.........

KolhapurLive

 



कोळशींद नागरी भागात भटकणाऱ्या मोकाट कुत्र्याप्रमाणेच आहे; मात्र त्याची शेपूट झुप्पेदार असते. तोंड काळे, डोळे तांबूस, अंगकांती गडद तपकिरी व नजर करारी असते. शक्यतो पाचपेक्षा अधिक संख्येचा कळप जंगलात भटकतो. हरिण, सांबरांवर हा कळप हल्ला करतो. वर्षभरात कोळशींदचे कळप वाढले तसे हरण व सांबरांवर हल्ले होण्याचे प्रमाण वाढले. पावसाळ्यातही थोड्याफार फरकाने असेच प्रकार घडले. त्यापाठोपाठ ज्या भागात हरण, भेकर, सांबर दिसत होते त्या भागातून त्यांचे स्थलांतर झाले आहे, असेही जंगल गस्तीत दिसले आहे.  ‘जनावरे मालकांनी खबरदारी घ्यावी’  कोळशींदचा वावर जंगली पट्ट्यात आहे. कोळशींद आक्रमक व हिंस्त्र जनावर आहे. काही वेळा जंगलालगतच्या गायरान जमीन किंवा मालीक जमीन क्षेत्रात पाळीव प्राणी चरण्यासाठी सोडले जातात. अशी जनावरे यातही रेडकू, बकरी, शेळ्या-मेंढ्यांवर कोळशींद हल्ला करतो. त्यामुळे खबरदारी घेणे आवश्यक आहे, असेही पाटील यांनी सांगितले.  कोळशींदच्या कळपाने एखादे हरिण किंवा सांबर (भक्ष्य) बघितले की, ते त्यावर नियोजनबद्ध पद्धतीने हल्ला करतात. एक कोळशींद शिळ घातल्याप्रमाणे आवाज काढतो. उर्वरित दोन-तीन कोळशींद त्या भक्ष्याचा टप्प्याने टप्प्याने पाठलाग करतात. एका ठराविक अंतरावर थांबतात. तिथून पुढे आणखी एक-दोन कोळशींद भक्ष्याचा पुढे पाठलाग करतात. पुढचे भक्ष्य पळून दमले की, सगळे मिळून त्या भक्ष्याच्या डोळ्यांवर हल्ला करतात, लचके तोडतात. क्रूरतेने भक्ष्याला मारतात इतकी हिंस्त्रता कोळशींदमध्ये आहे.  -दत्ता पाटील, वनपाल

देवाळे : जुलै आला, की शिवप्रेमी, निसर्गप्रेमी यांना वेध लागतात, ते पन्हाळगड ते पावनखिंड पदभ्रमंती मोहिमेचे. स्वराज्यासाठी सर्वोच्च बलिदान केलेल्या नरवीर शिवा काशीद, नरवीर बाजीप्रभू देशपांडे आणि बांदल सेना यांची निष्ठा, त्याग व स्वामीनिष्ठेने भारावलेल्या ज्वलंत इतिहासाची साक्ष देण्याऱ्या या मार्गावरील पदभ्रमंती मोहिमेसाठी कोल्हापूर, सांगली, सातारा, पुणे, मुंबई, बेळगाव व गोव्यासह देशभरातील विविध राज्यांतून शिवप्रेमी येतात.

पावसाची कोणतीही तमा न बाळगता ‘जय भवानी...जय शिवाजी... छत्रपती शिवाजी महाराज की जय...छत्रपती संभाजी महाराज की जय...हर हर महादेव...’ हा जयघोष करीत शिवप्रेमी शिवरायांच्या इतिहासाची पाने जागृत करीत ही खडतर वाट तुडवतात.


१२ जुलै १६६० रोजी रात्री याच दाट धुक्याचा व मुसळधार पावसाचा फायदा घेऊन सह्याद्रीच्या डोगररांगा, कड्या-कपारींची ढाल करून छत्रपती शिवाजी महाराज गनिमी काव्याने पन्हाळगडाभोवती कडेकोट पहारा असणाऱ्या सिद्धी जोहरच्या वेढ्यातून निसटून मोजक्या बांदल मावळ्यांसह विशाळगडावर पोहोचले होते. याचाच प्रत्यक्ष साडेतीनशे वर्षांपूर्वीचा ज्वलंत व थरारक इतिहास हे गिर्यारोहक या पदभ्रमंती मोहिमेतून अनुभवतात.

या मोहीम मार्गाच्या वाड्या वस्त्यांवरील मुलांनी शिक्षणाच्या मुख्य प्रवाहात यावे म्हणून मोहिमेला जाणारे शिवप्रेमी येथील मुलांना वह्या, पुस्तके, पेन, पेन्सील, पाऊच, स्कूलबॅगसह विविध शालेपयोगी साहित्याबरोबरच खाऊचे वाटप करून कोणत्याही प्रसिद्धीशिवाय सामाजिक बांधिलकी जोपासण्याचे काम करत आहेत. शिवविचारातून प्रेरणा घेऊन पदभ्रमंतीसाठी येणाऱ्या गिर्यारोहकाकडू दिल्या जाणाऱ्या शालेय साहित्यातून या दुर्गम वाड्या-वस्त्यावर शिक्षण घेणाऱ्या मुलांना नक्की बळ मिळेल.

- जयवंत खेतल, शिक्षक-तुरुकवाडी